HET LEVEN ZOALS HET IS: CHINA 2
ah
Ik leef nu al meer dan drie weken in het chinees, tijd voor nieuws
Per onderwerp over China vertellen is handiger dan in de vorm van een logoek.
vandaag meer over
Onderwijs (De cultuurlessen)
Het ziekenhuis
Muziek
ONDERWIJS
Het Chinese studentenleven is heel wat anders dan het Belgische (YFU heeft me altijd geleerd om niet te zeggen dat iets beter of slechter is maar gewoon anders.) ik zal jullie dus zelf maar conclusies laten trekken uit hetgeen ik al weet over het leven van de Chinese student.
Als je hier kans wil maken op een goede job, kan je maar best een universitair/hogeschool diploma halen. De hogescholen zijn echter duur en de vraag is groter dan het aanbod dus de punten nodig om binnen te geraken stijgen. Om veel punten te halen moet je veel leren, zo veel dat je best al een paar jaar op voorhand begint, ook in de vakantie. Chinese school begint voeg in de ochtend en gaat tot een eind in de namiddag. Na school wordt er van de studenten verwacht direct naar huis te gaan, naschoolse activiteiten zijn er zo goed als niet omdat iedereen moet leren. De lessen zelf zijn ook ‘anders’ dan in België: zwijgen en schrijven is volgens velen de gang van zaken. De boodschap die de vorige (en eerste) generatie uitwisselingsstudenten naar China (toen nog zonder België, daarom dat ik de ‘eerste’ ben) hebben achtergelaten luidde dan ook dat school geen pretje is. vooral de eerste maanden moeten erg zijn...
Een voorbeeld hiervan zijn onze huidige cultuurlessen. We zien nu al twee weken de geschiedenis van China, door droog de dynastieën met bijbehorende data, koningen en hoofdsteden van het bord over te calculeren, een vermoeiend en uiterst saai werkje omdat je ook telkens de karakters moet overschrijven. Plus de leerkracht schrijft zelf constant fouten en maakt het eenvoudigste nog ingewikkeld ook door alles door mekaar te schrijven.
Anders :-)
ZIEKENHUIS
25 7,
Peter, de enig Duitse jongen is ziek. Erg ziek eigenlijk. Hij heeft last van durchfall en ubergeven. Ik probeer hem te helpen met wat Duitse geneeskunde (immodium en motilium) maar hij wordt er niet echt beter van. Toestand wordt zo slecht (hij heeft het heel koud in een warme kamer en ook wat te veel pijn)dat hij naar het ziekenhuis wordt gebracht samen met onze Chinese leerkracht, het schoolhoofd, Stepphie (Duits meisje) de en ik. Eerste ziekenhuis: een ramp. Ik lees op het bordje dat het een ziekenhuis voor hersenvliesontstekingpatiënten is maar dat doe er blijkbaar niet toe. We moeten eerst een smalle, steile trap in een achtersteegje op om bij de “spoed(?)” afdeling te geraken. Peter kan nu amper nog lopen. Ik krijg de YFU director China aan de telefoon, die zegt dat we naar een ander ziekenhuis moeten en dat we een staaltje van zijn uitwerpselen nodig hebben.
Friendship hospital. Ik verwachte dat we ineens naar het beste ziekenhuis van heel Beijing reden omdat de rit zo lang duurde. Het uiterlijk mooie friendship hospital was echter angstaanjagend aan de binnenkant. Het lag er tot in de inkom vol met patiënten die waarschijnlijk niet voor een kamer konden betalen. Verroeste oude zuurstoftanks constant lawaai en trieste gezichten tonen me even hoe hemels een westers ziekenhuis er uit ziet… we worden doorverwezen naar de andere kant van de straat. Daar nemen ze peters temperatuur, nog eens zijn bloeddruk en moeten we echt een staaltje van zijn uitwerpselen hebben. Peter was nu echt wel in een erg slecht conditie, ik had constant de indruk dat hij ging flauwvallen. De scène op het Chinese (idem als een typisch franse) toilet is een verhaal op zich.
Omdat peter zijn evenwicht toch niet kon houden moest ik en de YFU dude peter dus jah, bijstaan. In al die miserie omdat peter eigenlijk helemaal niet naar het toilet moest en ik en mrYFU hem maar amper in evenwicht konden houden slaagde peter er in om met een scheve lach f*cking hell te zeggen, wat op dat moment ongelofelijk grappig was.
Even leek alles beter te gaan omdat peter dan toch zijn geforceerde behoefte gedaan had. Bij het opstaan echter heb ik of peter nog voor we een staaltje genomen hadden de vervloekte doorspoelknop (op de grond) getikt. Het lachen was ons al helemaal vergaan toen even later peter zijn gehoor wegviel en we hem met paniek in zijn ogen naar buiten moesten helpen. Nog voor we goed doorhadden wat er met peter aan de hand was kon hij gelukkig al weer geluid onderscheiden. Kort daarna werden we tot mijn verbazing weer naar het hoofdgebouw aan de andere kant van de straat doorverwezen. Daar hadden ze een doctor gevonden 10 minuten later nog steeds niet tot onzer beschikking was. Toen we weer naar buiten moesten was onze leerkracht chinees er in geslaagd een bed op wieltjes te huren, eindelijk. We werden naar de achterkant van het ziekenhuis geleid, een aparte sectie voor buitenlanders. De grote verzorgde en opmerkelijk lege inkomhal beloofde ons dat we eindelijk professionele hulp ter beschikking hadden. Een degelijk onderzoek door een Engelssprekende doctor maakte dan ook een eind aan de povere Chinese hulpverlening. De bacteriële infectie die peter had opgelopen werd verholpen door wat medicijnen, uiteindelijk zullen peter, ik en de YFU director 1 nacht in het ziekenhuis blijven om ‘s ochtends weer naar de school terug te gaan.
MUZIEK
Naast de houten dwarsfluit die ik van mijn gastgezin heb gekregen, deel ik nu ook een ‘erhoe’ (zie foto’s) met Christian (elk 6 euro), die ook nog een minitrompet gekregen heeft van zijn gastgezin. Samen met peter, die ook een erhoe heeft, cadeau van zijn gastgezin, kunnen we al een traditionele fanfare maken. Alle muziekinstrumenten kan je hier belachelijk goedkoop krijgen (viool: 20 euro, gitaar: 35 euro, erhoe: 12 euro, groot traditioneel liggend snaarinstrument (zie foto): 130 euro, banjo achtig instrument: 30 euro,…) de kwaliteit is natuurlijk niet top maar je kan ook altijd betere en duurdere krijgen (viool: 2000 euro). het is wel een uitstekende gelegenheid om eens wat nieuwe instrumenten te proberen zonder er geld aan te verliezen (zoals de erhoe van mij en Christian.)
Als je iets wil weten over China ofzo mag je dat gerust vragen, jullie vorige vragen die nog onbeantwoord zijn gebleven zal ik in mijn volgende update beantwoorden.
Morgen ga ik naar de grate wall! Haojile! (geweldig)
greetings
jonas
Ik leef nu al meer dan drie weken in het chinees, tijd voor nieuws
Per onderwerp over China vertellen is handiger dan in de vorm van een logoek.
vandaag meer over
Onderwijs (De cultuurlessen)
Het ziekenhuis
Muziek
ONDERWIJS
Het Chinese studentenleven is heel wat anders dan het Belgische (YFU heeft me altijd geleerd om niet te zeggen dat iets beter of slechter is maar gewoon anders.) ik zal jullie dus zelf maar conclusies laten trekken uit hetgeen ik al weet over het leven van de Chinese student.
Als je hier kans wil maken op een goede job, kan je maar best een universitair/hogeschool diploma halen. De hogescholen zijn echter duur en de vraag is groter dan het aanbod dus de punten nodig om binnen te geraken stijgen. Om veel punten te halen moet je veel leren, zo veel dat je best al een paar jaar op voorhand begint, ook in de vakantie. Chinese school begint voeg in de ochtend en gaat tot een eind in de namiddag. Na school wordt er van de studenten verwacht direct naar huis te gaan, naschoolse activiteiten zijn er zo goed als niet omdat iedereen moet leren. De lessen zelf zijn ook ‘anders’ dan in België: zwijgen en schrijven is volgens velen de gang van zaken. De boodschap die de vorige (en eerste) generatie uitwisselingsstudenten naar China (toen nog zonder België, daarom dat ik de ‘eerste’ ben) hebben achtergelaten luidde dan ook dat school geen pretje is. vooral de eerste maanden moeten erg zijn...
Een voorbeeld hiervan zijn onze huidige cultuurlessen. We zien nu al twee weken de geschiedenis van China, door droog de dynastieën met bijbehorende data, koningen en hoofdsteden van het bord over te calculeren, een vermoeiend en uiterst saai werkje omdat je ook telkens de karakters moet overschrijven. Plus de leerkracht schrijft zelf constant fouten en maakt het eenvoudigste nog ingewikkeld ook door alles door mekaar te schrijven.
Anders :-)
ZIEKENHUIS
25 7,
Peter, de enig Duitse jongen is ziek. Erg ziek eigenlijk. Hij heeft last van durchfall en ubergeven. Ik probeer hem te helpen met wat Duitse geneeskunde (immodium en motilium) maar hij wordt er niet echt beter van. Toestand wordt zo slecht (hij heeft het heel koud in een warme kamer en ook wat te veel pijn)dat hij naar het ziekenhuis wordt gebracht samen met onze Chinese leerkracht, het schoolhoofd, Stepphie (Duits meisje) de en ik. Eerste ziekenhuis: een ramp. Ik lees op het bordje dat het een ziekenhuis voor hersenvliesontstekingpatiënten is maar dat doe er blijkbaar niet toe. We moeten eerst een smalle, steile trap in een achtersteegje op om bij de “spoed(?)” afdeling te geraken. Peter kan nu amper nog lopen. Ik krijg de YFU director China aan de telefoon, die zegt dat we naar een ander ziekenhuis moeten en dat we een staaltje van zijn uitwerpselen nodig hebben.
Friendship hospital. Ik verwachte dat we ineens naar het beste ziekenhuis van heel Beijing reden omdat de rit zo lang duurde. Het uiterlijk mooie friendship hospital was echter angstaanjagend aan de binnenkant. Het lag er tot in de inkom vol met patiënten die waarschijnlijk niet voor een kamer konden betalen. Verroeste oude zuurstoftanks constant lawaai en trieste gezichten tonen me even hoe hemels een westers ziekenhuis er uit ziet… we worden doorverwezen naar de andere kant van de straat. Daar nemen ze peters temperatuur, nog eens zijn bloeddruk en moeten we echt een staaltje van zijn uitwerpselen hebben. Peter was nu echt wel in een erg slecht conditie, ik had constant de indruk dat hij ging flauwvallen. De scène op het Chinese (idem als een typisch franse) toilet is een verhaal op zich.
Omdat peter zijn evenwicht toch niet kon houden moest ik en de YFU dude peter dus jah, bijstaan. In al die miserie omdat peter eigenlijk helemaal niet naar het toilet moest en ik en mrYFU hem maar amper in evenwicht konden houden slaagde peter er in om met een scheve lach f*cking hell te zeggen, wat op dat moment ongelofelijk grappig was.
Even leek alles beter te gaan omdat peter dan toch zijn geforceerde behoefte gedaan had. Bij het opstaan echter heb ik of peter nog voor we een staaltje genomen hadden de vervloekte doorspoelknop (op de grond) getikt. Het lachen was ons al helemaal vergaan toen even later peter zijn gehoor wegviel en we hem met paniek in zijn ogen naar buiten moesten helpen. Nog voor we goed doorhadden wat er met peter aan de hand was kon hij gelukkig al weer geluid onderscheiden. Kort daarna werden we tot mijn verbazing weer naar het hoofdgebouw aan de andere kant van de straat doorverwezen. Daar hadden ze een doctor gevonden 10 minuten later nog steeds niet tot onzer beschikking was. Toen we weer naar buiten moesten was onze leerkracht chinees er in geslaagd een bed op wieltjes te huren, eindelijk. We werden naar de achterkant van het ziekenhuis geleid, een aparte sectie voor buitenlanders. De grote verzorgde en opmerkelijk lege inkomhal beloofde ons dat we eindelijk professionele hulp ter beschikking hadden. Een degelijk onderzoek door een Engelssprekende doctor maakte dan ook een eind aan de povere Chinese hulpverlening. De bacteriële infectie die peter had opgelopen werd verholpen door wat medicijnen, uiteindelijk zullen peter, ik en de YFU director 1 nacht in het ziekenhuis blijven om ‘s ochtends weer naar de school terug te gaan.
MUZIEK
Naast de houten dwarsfluit die ik van mijn gastgezin heb gekregen, deel ik nu ook een ‘erhoe’ (zie foto’s) met Christian (elk 6 euro), die ook nog een minitrompet gekregen heeft van zijn gastgezin. Samen met peter, die ook een erhoe heeft, cadeau van zijn gastgezin, kunnen we al een traditionele fanfare maken. Alle muziekinstrumenten kan je hier belachelijk goedkoop krijgen (viool: 20 euro, gitaar: 35 euro, erhoe: 12 euro, groot traditioneel liggend snaarinstrument (zie foto): 130 euro, banjo achtig instrument: 30 euro,…) de kwaliteit is natuurlijk niet top maar je kan ook altijd betere en duurdere krijgen (viool: 2000 euro). het is wel een uitstekende gelegenheid om eens wat nieuwe instrumenten te proberen zonder er geld aan te verliezen (zoals de erhoe van mij en Christian.)
Als je iets wil weten over China ofzo mag je dat gerust vragen, jullie vorige vragen die nog onbeantwoord zijn gebleven zal ik in mijn volgende update beantwoorden.
Morgen ga ik naar de grate wall! Haojile! (geweldig)
greetings
jonas
posted by jonas at 8:22 p.m.
6 comments
