de standaard

hey vrienden,

danku voor de mails,
sorry dat ik zo lang niet van me heb laten horen, de rede komt nog.

morgen (14 11) kom ik nog eens voor in de standaard

alles is weer ok :-)


jonas

de standaard!

morgen (maandag10/10) staat mijn tweede verslag in de standaard!

te lezen na het eten... :-)


jonas

Een tipje van de sluier.

nimen hao.

met een onsamenhangend geheel van gebeurtenissen hoop ik jullie te kunnen bedanken voor al het geduld op meer nieuws. De beter situatieschets van de laatste maand is al van start gegaan maar nog 'under construction...'
nieuwe foto's vertellen jullie hopelijk ook wel wat.

Chinees woord van de dag:
è : honger.
spreek op de zelfde manier uit als het è geluid dat je wel eens maakt als de chinees naast je dicht bij je voeten op de grond rochelt. Zeer verwarrend.

The Grate Wall.

Bezocht op de meest mistige dag die we toe nu toe gehad hebben. We verkozen om een authentiek, minder toeristisch deel te bezoeken. Toch betwijfel ik of er 2000 jaar geleden ook al een ijzeren reling was, of vuilbakken. De mist gaf het stukje muur dat je kon zien wel een mysteries trekje dat er best wel bij paste.

Chinese charmes

Op zoek naar oud Chinese charmes in het vernieuwde Beijing. Na een maand zonder succes heb ik toch één van die kleine winkelstraatjes gevonden met zowel moderne kunstgalerijen en smalle oude winkeltjes. Een chinees stripalbum van de smurfen gekocht (gedrukt nog voor ik geboren was) en ‘kuifje en de scepter van Ottocar’ (denk ik, ik snap de titel niet echt.)

Jeroens blinde darm.

Ondertussen zijn heeft al een derde van de YFU groep de Chinese ziekenhuizen kunnen testen. Kenny (USA) was flauwgevallen door een suikertekort, Jana (DU) is met nogal barstende hoofdpijn naar het ziekenhuis afgevoerd geweest en Jeroen (NL) heeft 4 dagen in een ziekenhuis moeten verblijven omdat ze maar niet konden vinden wat mis was. Hij had gelijkaardige symptomen Peter toen die erg ziek was, maar dan met extra hoofdpijn en koorts die men er maar niet onder controle kon krijgen. Het hele doctorteam heeft hem onderzocht maar ze konden pas zeggen dat het waarschijnlijk iets met zijn blinde darm was toen Jeroens ingewanden al weer grotendeels hersteld waren.


DE dag

Op welke dag wil je niet opnieuw in slaap vallen waneer je wekker is afgegaan?
Op welke dag wil je geen half uur wachten tot je bus opdaagt?
Op welke dag wil je niet een halte te laat afstappen als je van bus moet wisselen?
Op welke dag zou je gek worden als je denkt te laat op school te komen?

01 09 2005. DE eerste september.
Ik heb gelopen, een onveilige moto-taxi door het rood laten rijden, gevloekt,
ik was op tijd

Probeer je de volgende situatie voor te stellen.
Je staat voor de schoolpoort.
Je hebt geen idee wat heel binnenkort gaat gebeuren, wat je heel binnenkort zal doen of waar je zal zijn. Het enige dat je kan plannen zijn je volgende tien stappen door de schoolpoort, daarna moet je kiezen tussen links of rechts voor de rest is de rest is alles een groot vraagteken (1).

Gelukkig is Jana er ook (DU) ik bent niet meer alleen en voel me ineens op mijn gemak. Een leerkracht vraagt ons om haar te volgen, de school in, ze geeft ons een pakket boeken en wijst me plots een klaslokaal aan, maakt me duidelijk dat ik daar binnen moet gaan, loopt dan met Jana weer verder.

Probeer je de volgende situatie voor te stellen.
Daar sta je dan. Vooraan in de klas waar je 1 jaar meer dan 50 uur per week zal vertroeven, oog in oog met de 42 klasgenoten waarmee je 1 jaar meer dan 50 uur per week je tijd mee zal delen. 42 chinezen kijken je met grote ogen en opgeheven wenkbrauwen aan. Stilte.

terwijl naar tekens in mijn klasgenoten hun lichaamstaal zoek die hun gedacht over mij kunnen verklappen, krijg ik een plaatsje helemaal achteraan in de klas toegewezen. De volumeknop wordt weer beetje bij beetje omhoog gedraaid maar ik versta helaas niets van hun geroezemoes.
We kijken naar een de welkomstceremonie op tv, al wat ik weet is dat ik vermeld werd. Ondertussen bereid ik mijn introductie voor. Na de ceremonie wordt dan ook vooraan de klas geroepen om mij voor te stellen. In het chinees wel te verstaan. Als ze de helft begrepen hebben ben ik al tevreden (vervelende tonen).
Ik ben nu echt een student in China.

(1) Vergelijkbaar me het gevoel na het afscheid genomen te hebben op de luchthaven, alleen was het vraagteken toen veel groter (het bestreek een heel jaar) maar de nabije toekomst (vlucht) was wel voorspelbaar.


Er is nog zo veel meer dat ik ASAP wil delen, binnen twee weken heb ik vakantie. Dan moet ik wel een paar dagen vrij kunnen maken om ook eens eindelijk aan al die onbeantwoorde mails te werken (waarvoor ik jullie allemaal dankbaar ben).


Groeten voor een hele maand,

Jonas

even kort.

Hallo allemaal,

Sorry dat ik inderdaad zo lang niets van me heb laten horen. De laatste weken waren te druk eigenlijk (voorbeeldje, ik typ dit in de taxi onderweg naar het internet café waar ze mijn laptop aanvaarden…)
Nu nog even kort, een meer gedetailleerd verslag mag je verwachten binnen de 7dagen.
Ik ben op een aanbod van De Standaard ingegaan om wat interessants naar een journalist te schrijven die daar dan een artikel van zal maken. Dit zal ik om de vier weken doen. Het eerste artikel zal nu maandag in de krant verschijnen. Daarnaast ben ik nu ook met de school begonnen wat eigenlijk heel wat stress vermoeidheid en een nog nijpender tijdstekort heeft meegebracht. Plus ik ben vandaag van gastgezin verandert (nog een ander tijdelijk gezin, binnen twee weken pas zal ik naar mijn laatste, definitief, gezin verhuizen)
Het goede nieuws is dat ik nu toch waarschijnlijk stilaan meer tijd zou moeten kunnen gaan krijgen om eindelijk wat aan mijn site te werken en om persoonlijke mails rond te sturen.
Eigenlijk was de laatste week, zoals ik gelukkig had voorspeld, lang niet zo goed als de 7 voorgaande. Veel meer hierover dus ASAP.


Jonas.

HET LEVEN ZOALS HET IS: CHINA 2

ah

Ik leef nu al meer dan drie weken in het chinees, tijd voor nieuws

Per onderwerp over China vertellen is handiger dan in de vorm van een logoek.
vandaag meer over

Onderwijs (De cultuurlessen)
Het ziekenhuis
Muziek

ONDERWIJS

Het Chinese studentenleven is heel wat anders dan het Belgische (YFU heeft me altijd geleerd om niet te zeggen dat iets beter of slechter is maar gewoon anders.) ik zal jullie dus zelf maar conclusies laten trekken uit hetgeen ik al weet over het leven van de Chinese student.
Als je hier kans wil maken op een goede job, kan je maar best een universitair/hogeschool diploma halen. De hogescholen zijn echter duur en de vraag is groter dan het aanbod dus de punten nodig om binnen te geraken stijgen. Om veel punten te halen moet je veel leren, zo veel dat je best al een paar jaar op voorhand begint, ook in de vakantie. Chinese school begint voeg in de ochtend en gaat tot een eind in de namiddag. Na school wordt er van de studenten verwacht direct naar huis te gaan, naschoolse activiteiten zijn er zo goed als niet omdat iedereen moet leren. De lessen zelf zijn ook ‘anders’ dan in België: zwijgen en schrijven is volgens velen de gang van zaken. De boodschap die de vorige (en eerste) generatie uitwisselingsstudenten naar China (toen nog zonder België, daarom dat ik de ‘eerste’ ben) hebben achtergelaten luidde dan ook dat school geen pretje is. vooral de eerste maanden moeten erg zijn...
Een voorbeeld hiervan zijn onze huidige cultuurlessen. We zien nu al twee weken de geschiedenis van China, door droog de dynastieën met bijbehorende data, koningen en hoofdsteden van het bord over te calculeren, een vermoeiend en uiterst saai werkje omdat je ook telkens de karakters moet overschrijven. Plus de leerkracht schrijft zelf constant fouten en maakt het eenvoudigste nog ingewikkeld ook door alles door mekaar te schrijven.
Anders :-)


ZIEKENHUIS

25 7,
Peter, de enig Duitse jongen is ziek. Erg ziek eigenlijk. Hij heeft last van durchfall en ubergeven. Ik probeer hem te helpen met wat Duitse geneeskunde (immodium en motilium) maar hij wordt er niet echt beter van. Toestand wordt zo slecht (hij heeft het heel koud in een warme kamer en ook wat te veel pijn)dat hij naar het ziekenhuis wordt gebracht samen met onze Chinese leerkracht, het schoolhoofd, Stepphie (Duits meisje) de en ik. Eerste ziekenhuis: een ramp. Ik lees op het bordje dat het een ziekenhuis voor hersenvliesontstekingpatiënten is maar dat doe er blijkbaar niet toe. We moeten eerst een smalle, steile trap in een achtersteegje op om bij de “spoed(?)” afdeling te geraken. Peter kan nu amper nog lopen. Ik krijg de YFU director China aan de telefoon, die zegt dat we naar een ander ziekenhuis moeten en dat we een staaltje van zijn uitwerpselen nodig hebben.
Friendship hospital. Ik verwachte dat we ineens naar het beste ziekenhuis van heel Beijing reden omdat de rit zo lang duurde. Het uiterlijk mooie friendship hospital was echter angstaanjagend aan de binnenkant. Het lag er tot in de inkom vol met patiënten die waarschijnlijk niet voor een kamer konden betalen. Verroeste oude zuurstoftanks constant lawaai en trieste gezichten tonen me even hoe hemels een westers ziekenhuis er uit ziet… we worden doorverwezen naar de andere kant van de straat. Daar nemen ze peters temperatuur, nog eens zijn bloeddruk en moeten we echt een staaltje van zijn uitwerpselen hebben. Peter was nu echt wel in een erg slecht conditie, ik had constant de indruk dat hij ging flauwvallen. De scène op het Chinese (idem als een typisch franse) toilet is een verhaal op zich.
Omdat peter zijn evenwicht toch niet kon houden moest ik en de YFU dude peter dus jah, bijstaan. In al die miserie omdat peter eigenlijk helemaal niet naar het toilet moest en ik en mrYFU hem maar amper in evenwicht konden houden slaagde peter er in om met een scheve lach f*cking hell te zeggen, wat op dat moment ongelofelijk grappig was.
Even leek alles beter te gaan omdat peter dan toch zijn geforceerde behoefte gedaan had. Bij het opstaan echter heb ik of peter nog voor we een staaltje genomen hadden de vervloekte doorspoelknop (op de grond) getikt. Het lachen was ons al helemaal vergaan toen even later peter zijn gehoor wegviel en we hem met paniek in zijn ogen naar buiten moesten helpen. Nog voor we goed doorhadden wat er met peter aan de hand was kon hij gelukkig al weer geluid onderscheiden. Kort daarna werden we tot mijn verbazing weer naar het hoofdgebouw aan de andere kant van de straat doorverwezen. Daar hadden ze een doctor gevonden 10 minuten later nog steeds niet tot onzer beschikking was. Toen we weer naar buiten moesten was onze leerkracht chinees er in geslaagd een bed op wieltjes te huren, eindelijk. We werden naar de achterkant van het ziekenhuis geleid, een aparte sectie voor buitenlanders. De grote verzorgde en opmerkelijk lege inkomhal beloofde ons dat we eindelijk professionele hulp ter beschikking hadden. Een degelijk onderzoek door een Engelssprekende doctor maakte dan ook een eind aan de povere Chinese hulpverlening. De bacteriële infectie die peter had opgelopen werd verholpen door wat medicijnen, uiteindelijk zullen peter, ik en de YFU director 1 nacht in het ziekenhuis blijven om ‘s ochtends weer naar de school terug te gaan.



MUZIEK

Naast de houten dwarsfluit die ik van mijn gastgezin heb gekregen, deel ik nu ook een ‘erhoe’ (zie foto’s) met Christian (elk 6 euro), die ook nog een minitrompet gekregen heeft van zijn gastgezin. Samen met peter, die ook een erhoe heeft, cadeau van zijn gastgezin, kunnen we al een traditionele fanfare maken. Alle muziekinstrumenten kan je hier belachelijk goedkoop krijgen (viool: 20 euro, gitaar: 35 euro, erhoe: 12 euro, groot traditioneel liggend snaarinstrument (zie foto): 130 euro, banjo achtig instrument: 30 euro,…) de kwaliteit is natuurlijk niet top maar je kan ook altijd betere en duurdere krijgen (viool: 2000 euro). het is wel een uitstekende gelegenheid om eens wat nieuwe instrumenten te proberen zonder er geld aan te verliezen (zoals de erhoe van mij en Christian.)

Als je iets wil weten over China ofzo mag je dat gerust vragen, jullie vorige vragen die nog onbeantwoord zijn gebleven zal ik in mijn volgende update beantwoorden.

Morgen ga ik naar de grate wall! Haojile! (geweldig)

greetings


jonas

info

enkele dingen die ik dringend moet zeggen voor ik nog een weekje toevoeg.

vanuit china kan je sommige buitenlandse sites niet openen, waaronder de site die jullie nu zien, jonasinchina.tk al kan ik er wel posts aan toevoegen via een andere site, en al jullie berichtjes lezen via gmail (gelukkig), maar er dus niet in de zelfde post op antwoorden.
daarom heb ik dus tot nu toe nog niet op jullie vragen geantwoord, al kan en zal ik dat binnenkort wel doen via een mail naar thuis (be) die ze dan in mijn naam, in de zelfde post, als ze terug zijn van hun zeilvakantie, als je nog kan volgen, op mijn site kan zetten :-)

ik moet in begin september van gastgezin veranderen omdat ik nu te ver van mijn school verwijdert ben.

de eerste weken waren al geweldig, de andere uitwisselingsstudenten zijn schitterend gezelschap!

ik zal samen met Jana (duits) naar de zelfde school gaan, desalniettemin zal de eerste schooldag wss de ergste cultuurschokdag worden.

ik heb al 3 keer de zon gezien!


greetings

jonas

HET LEVEN ZOALS HET IS: CHINA

Ik ben nu iets meer dan een week in China en kan het me vanavond een paar uurtjes pauze wel permitteren.

Eindelijk is het zo ver, vandaag vertel ik je al iets meer over het leven in China

Ik zal beginnen met enkele betere fragmenten uit mijn logboek weer te geven.

16 7
Aankomst in Beijing airport.
Samen met 4 noorderburen (Jeroen, die samen met mij 1 jaar in China zit en 3 meisjes die voor het zomerprogramma gekozen hebben) begin ik in de vertrekhal van de vlieghaven de zoektocht naar een YFU afgevaardigde die ons ging opwachten. Die was er dus niet. En een half uur later nog niet. Enkel een vriendelijke foutmelding beantwoordt ons telefoontje naar de centrale van YFU... Maar net toen we met lokale hulp toch contact kregen met de verantwoordelijke, komt er iemand de zaal binnengelopen met een grote YFU vlag in haar handen.
De rest van de dag moesten we wachten. Eerst op The Germans (met zen 7 in het totaal) dan op de Zwitserse, en tenslotte op de 2 Amerikanen die uiteindelijk pas een dag later zouden aankwamen. Ik deel een kamer met Jeroen.

17 7

Die dag was er een grote YFU meeting wat verder in Beijing. Een deel van de gastouders, wat chinezen die vorig jaar op uitwisseling geweest waren, YFU China en alle buitenlandse uitwisselingsstudentjes waren komen opdagen. In het totaal toch minstens 120 ppl. Mijn bijdrage was een kleine voorstelling van België.
Gedurende de namiddag een internetcafé gezocht en gevonden, ’s avonds voetbalmatch China vs de rest van de wereld (Germany America The netherlands en Belgium) eindstand: 4-4

18 7

Eerste les: Chinese cultuur. Ik vraag aan onze leerkracht of die smog ooit weg gaat, ze antwoord van niet, hopelijk begreep ze mijn vraag niet anders moet iemand maar eens een foto van de zon opsturen. Broederjacob in het chinees geleerd.
In de namiddag hebben we altijd “activity” vandaag was dat sleutelhangers maken met klei. Later in een supermarkt mijn eerste vraag in het chinees gesteld: sorry, waar staat de tee? ,maar dan in het chinees, al denk niet dat ze doorhad in welke taal ik sprak…
Er gaat een gerucht de ronde dat er weer tussen de 100 en de 600 nieuwe gevallen van SARS in Beijing gevonden zijn.

19 7 TOT 21 7

De standaard online nagekeken, geen spoor van SARS.
les chinees. Aan een tempo hoger dan dat van Sint-Rita vliegen we door de eerste hoofdstukken. De vakantie lijkt nu echt voorbij. Het grootste deel van mijn vrije tijd moet ik absoluut leren om mee te zijn en om elke dag een voldoende te halen op de test vocabulaire.
dinsdagnamiddag vond ik toch nog de tijd om met Germany, NY, Holland en nog een Amerikaan naar het Tienamen plein te gaan! (de verboden stad hebben we nog niet
vanbinnen gezien) Zeer indrukwekkend!
Woensdag was het laudry day. Toen ik de was 20 minuten te vroeg ging halen kreeg ik voor de eerste keer te maken met een situatie waar 2 personen geen gemeenschappelijke taal kennen. Berst gênant
Donderdag hebben we mindhunters (DVD) gezien op mijn laptopje
De lessen “activity” bieden altijd wel ontspanning. Dinsdag maakten we nog meer kunst (?) met klei, woensdag kregen we een spoedcursus kung fu en tai chi, donderdag mocht iedereen een vlieger maken.

22 7

Dé vrijdag, dé dag van het gastgezin.
Voormiddag was voorbij voor ik het wist
Om exact half vier stond ik met nog zes andere uitwisselingsstudentjes netjes te wachten om opgehaald te worden. Om vier uur warend de andere vijf natuurlijk al weg en komt de YFU director mij halen om mee naar het kantoortje van de school te komen. Daar zit mijn leerkracht chinees druk praten aan de telefoon, blijkbaar met mijn gastvader. Dan weet de YFU director mij te vertellen dat papa gewoon de weg niet vind… uiteindelijk komt hij dan toch, 40 minuten te laat aan.

Hi jonas, my english is verry poor

Dat was helaas geen valse bescheidenheid.
Na 20 minuten waarin vervelend weinig werd gesproken kwamen we aan in zijn district waar nog niet veel buitenlanders geweest waren denkek. Straten worden als maar smaller er duiken pijpleidingen op langs de steegjes, er wordt biljart gespeeld langs de weg, maar ze pauzeren wel even om te kijken wie eigenlijk wel in die auto zit die voorbij komt gereden, auto’s worden schaarser, huisjes kleiner en ik denk iets in de aard van ‘jonas toch hoe heb je dit weer klaargespeeld’ (met een glimlach).
Ik zit er echt middenin
Mijn gastgezin woont op de 6de een hoogste etage van een appartementsblokje (zonder lift) mama spreekt nog minder engels dan papa maar mijn broertje (die 14 jaar is, geen 16 zoals in de brief stond) kan hier en daar wel iets fundamenteel vertalen. Zo ontstaat dan toch een conversatie. Ik deel een kamer met mijn broer (geen kamer alleen dus, zoals op de brief stond, en als we dan toch bezig zijn, papa is geen directeur maar een Engineer) Vrolijke mama maakt de goede sfeer in het huis. Ik krijg een dwars-/blokfluit, traditioneel chinees blijkbaar, niemand krijgt er echter een toon uit. Samen avondeten gemaakt.

23 7

Om half zeven opstaan, broertje afzetten aan zijn school en met papa 2 universiteiten gaan bezoeken, beide met prachtige Chinese tuinen, de harde regen maakte ze nog mooier. Namiddag met Connie (broertje) naar de boekenwinkel.
Daarna weer naar huis een uitstekende avond gehad met mama. Al spreken we geen gemeenschappelijke taal, hebben we elkaar wiskunde geleerd! (mama is leerkracht wiskunde) Zij heeft mij wat algebra oefeningen voorgeschoteld, en ik heb haar echt ruimtemeetkunde bijgebracht met gebaren, intonatie, this, that en een glimlach. Daarna heb ik een les Chinese kaligrafie gekregen (ook van mama) ze kan prachtig schrijven en we hebben veel lol gehad.

24 7 Ook op zondag om 6 uur 30 opstaan want Connie moest weer naar school. Daarna ben ik met papa het zomerpaleis gaan bezoeken en dat was ronduit prachtig! Chinese architectuur alom, zo goed als geen buitenlandse toeristen, ach bekijk de foto’s en je weet wel wat ik bedoel :-) . Thuis chinees geleerd en foto’s getoond op mijn laptop (even slikken bij de foto’s van het huis) en terug naar de vertrouwde school.


Fieuw! Nu zijn er nog 2 topics die ik achterwege heb gelaten heb:
la maison en
la nourriture

het huis:

De middenklasse leeft hier in kleine appartementjes, die daarentegen wel rijkelijk ingericht zijn. Een vaste computer en minstens 1 tv (mijn gezin heeft nog een laptop en een extra tv, vijf meter van de andere verwijdert.) de badkamer valt wel sterk tegen. Ze functioneert namelijk ook als waskot en toilet, zodat er geen plaats over is voor een bad of een douchecabine. een afvoergat in de hoek van de kamer en een losse sproeier moeten volgens de chinezen volstaan. Je begrijpt wel dat de hele kamer nat wordt als je niet heel hard oplet. Omdat wij op de hoogste verdieping wonen is er nog een klein zoldertje aan verbonden, wat in mijn arm district luxe betekent. 2 kleine slaapkamertjes, die ook als bureau en computerkamer dienen. Dan is er nog een klein (niet altijd apart, bij ons wel) keukentje. De rest is de woonkamer.
Best gezellig, alleen de douche raak ik niet snel gewend.

FOOD:

In de midweek heb ik steeds minder en minder ontbijt gegeten. De volle melk is geen probleem maar de rest van het assortiment bestaat uit droge koeken, droge deegwaren en eieren. Geen voorstander hier…
Met middageten en avondeten daarentegen valt best te pruimen. De foto’s zeggen waarschijnlijk meer dan mijn beschrijving want wat ik eigenlijk eet is mij meestal niet duidelijk. Eieren sowieso, soms met tomaat, soms boontjes, vlees (maar niet eender welk want het is hier een islamitische school, maar naast de gebouwen is dat dan ook alles wat je er daarvan merkt) één keer gefrituurde vis, maar altijd witte rijst (zeer lekkere), watermeloen of perziken ‘s middags, ’s avonds meloen.

Hoge verwachtingen over het eten in het weekend had ik dus al niet. Ik kreeg echter kippepootjes (mét de teentjes natuurlijk) als lekkernij voorgeschoteld, (zie foto’s)al ben ik helaas vergeten te proeven (geen uitvlucht)

Tot hiertoe dus geen onaanvaardbare cultuurverschillen tegengekomen.
Die komen nu dus :-).

Correct gebruik van chopsticks

Een hanboek voor chinese eetgewoonten door jonas schepens

Alles kan, zolang je het eten maar in je mond krijgt.
Boeren, schmakken (met je - gans volle - mond open kauwen) slurpen (niet enkel aan je drankje, ook noedels kan je erg luid binnenzuigen) hoort er nu eenmaal bij, hoe luider en sneller hoe liever, ook voor luid scheten laten moet je je niet schamen.
Een lepel daarentegen is uit den boze, soep met stokjes gaat perfect, al moet je daar je gezicht voor in je bord steken.

Eet smakelijk!

Wees gerust, eens ik weer in het eeuh beschaafde Belgie ben, zal ik me nog wel herinneren dat je afstand moet houden tussen je bord en je mond.

Zo nu zijn jullie weer een beetje up to date! al is er nog zo veel dat ik eigelijk ook nog moet vertellen, zoals over de chinese ziekenhuisen... (ik was niet de zieke, don't worry)
er is niet genoeg tijd om alle 300 foto's up te loaden, en ook niet om er de beste uit te pikken.

Soms mis ik jullie toch wel een beetje hoor ;-)

Een (eventueel korte) reactie is altijd leuk om te lezen!

Hou je goed hé oma!


jonas